(1) نورى: ولى اگر بعد از نماز متوجه شود در صورت اول يك سجده جا مانده است قضاى آن را به جا بياورد و دو سجدۀ سهو نيز به جا بياورد و در صورت دوم چون يك سجده اضافه شده است دو سجدۀ سهو براى آن لازم است.

مُوالات

[مسأله 1114 انسان بايد نماز را با موالات بخواند]

مسأله 1114 انسان بايد (1) نماز را با موالات بخواند، يعنى كارهاى نماز مانند ركوع و سجود و تشهد را پشت سر هم به جا آورد و چيزهايى را كه در نماز مى‌خواند به طورى كه معمول است پشت سر هم بخواند (2) و اگر به قدرى بين آنها فاصله بيندازد كه نگويند نماز مى‌خواند، نمازش باطل است (3) .

(1) تبريزى: بايد بنا بر احتياط لازم. .

زنجانى: بنا بر احتياط واجب بايد. .

(2) زنجانى: و اگر موالات را رعايت نكند نمازش بنا بر احتياط واجب باطل است. .

(3) فاضل، نورى: گرچه به طور سهوى باشد.

تبريزى: نمازش اشكال دارد.

زنجانى: نمازش بى‌ترديد باطل است هر چند از روى سهو يا اضطرار باشد.

مكارم: مسأله نمازگزار بايد «موالات» را رعايت كند، يعنى در ميان كارهاى نماز، مانند ركوع و سجود و تشهّد آن قدر فاصله نيندازد كه از صورت نماز خارج شود وگرنه نمازش باطل است خواه عمداً باشد يا از روى سهو.

[مسأله 1115 اگر در نماز سهواً بين حرفها يا كلمات فاصله بيندازد]

مسأله 1115 اگر در نماز سهواً بين حرفها يا كلمات فاصله بيندازد و فاصله به قدرى نباشد كه صورت نماز از بين برود (1) چنانچه مشغول ركن بعد نشده باشد، بايد آن حرفها يا كلمات را به طور معمول بخواند (2) و اگر مشغول ركن بعد شده باشد، نمازش صحيح است (3) .

(1) فاضل، نورى: اگر در نماز عمداً بين حرفها يا كلمات فاصله بيندازد و فاصله به قدرى نباشد كه صورت نماز از بين برود (فاضل: نمازش باطل نمى‌شود نورى: بنا بر احتياط واجب نمازش باطل مى‌شود) و اگر سهواً باشد. .

(2) خوئى، تبريزى، سيستانى: و در صورتى كه چيزى بعد از آن خوانده شده لازم است تكرار نمايد. .

(3) گلپايگانى، صافى، فاضل: مگر در تكبيرة الإحرام كه اگر فاصله بين كلمات آن به قدرى باشد كه از صورت تكبيرة الإحرام خارج شود نماز باطل است.

بهجت: و احتياط در اين است كه بدون عذر و سهو، از پى‌درپى آوردن مسامحه نكند اگر چه طورى نيست كه موالات را به هم بزند.

زنجانى: مسأله انسان در نماز نبايد بين حروف يا كلمات فاصله بيندازد به طورى كه صورت قرائت يا ذكر از بين برود و اگر عمداً به قدرى فاصله بيندازد كه نگويند كه قرائت يا ذكر