زنجانى: چنانچه متّصل به كُر باشد و بو يا رنگ يا مزۀ آن به سبب ملاقات با نجاست آن چيز تغيير نكرده باشد پاك است.

(2) خوئى، گلپايگانى، اراكى، صافى، سيستانى، بهجت: و عين نجاست هم در آن نباشد. .

[مسأله 22 اگر مقدارى از آب كُر يخ ببندد]

مسأله 22 اگر مقدارى از آب كُر يخ ببندد و باقى آن به قدر كُر نباشد چنانچه نجاست به آن برسد نجس مى‌شود، و هر قدر از يخ هم آب شود نجس است.

اين مسأله در رسالۀ آيت اللّٰه مكارم نيست

[مسأله 23 آبى كه به اندازۀ كر بوده است ]

مسأله 23 آبى كه به اندازۀ كر بوده، اگر انسان شك كند از كر كمتر شده يا نه مثل آب كُر است، (1) يعنى نجاست را پاك مى‌كند (2) و اگر نجاستى هم به آن برسد نجس نمى‌شود. و آبى كه كمتر از كر بوده (3) و انسان شك دارد به مقدار كر شده يا نه حكم آب كر ندارد (4) .

(1) فاضل: حكم آب كر را دارد. .

(2) بهجت: در صورتى كه تفاوت بين آبى كه الآن هست و آن چه قبلاً بوده كم باشد. .

نورى: چيز نجس شده را پاك مى‌كند. .

(3) زنجانى: آبى كه از مقدارى كه براى كر تعيين شده كمتر بوده. .

(4) خوئى، زنجانى، تبريزى، سيستانى: حكم آب كمتر از كر را دارد.

مكارم: مسأله آبى كه به اندازۀ كر يا بيشتر بوده چنانچه شكّ كنيم از كر افتاده حكم آب كر را دارد و به عكس اگر آبى كمتر از كر بوده و شكّ داريم كر شده حكم آب كمتر از كر را دارد.

[مسأله 24 كر به دو راه ثابت مى‌شود]

مسأله 24 كر بودن آب به دو راه ثابت مى‌شود:

اول: آن كه خود انسان يقين (1) كند. (2) دوم: آن كه دو مردِ عادل خبر دهند. (3)

(1) گلپايگانى، فاضل، سيستانى، صافى: يا اطمينان. .

(2) نورى: اوّل: آن كه خود انسان تشخيص دهد. .

زنجانى: اوّل: آن كه خود انسان يا نوع مردم يقين يا اطمينان كنند و چنانچه در موردى نوع مردم اطمينان ندارند و انسان بر خلاف متعارف اطمينان داشته باشد كفايت نمى‌كند. .

(3) خوئى، تبريزى: و بعيد نيست كه قول يك نفر مرد عادل بلكه قول كسى كه مورد وثوق و اطمينان است نيز كافى باشد.

سيستانى: و امّا اگر يك عادل يا ثقه يا كسى كه كُر در اختيار او است خبر دهد اگر مفيد اطمينان نباشد اعتبار آن محل اشكال است.

زنجانى: و بنا بر احتياط واجب قول يك نفر عادل كفايت نمى‌كند.

فاضل: و در ثابت شدن آن به خبر ذو اليد اشكال است.

مكارم: مسأله كر بودن آب را از دو راه مى‌توان شناخت: نخست اين كه خود انسان يقين پيدا كند و ديگر اين كه لا اقل يك نفر عادل خبر دهد.