مكارم: اگر اين دو نشانه، يا يكى از آنها را نداشته باشد. .
(7) گلپايگانى، صافى: مگر آن كه علم يا اطمينان پيدا كند كه منى بوده است. .
زنجانى: و در زن اگر جدا شدن آب از محلش با شهوت همراه باشد حكم منى را دارد و لازم نيست دو نشانۀ ديگر را داشته باشد، و اگر به مريض حالت شهوت دست دهد و آبى خارج شود كه احتمال بدهد منى است، حكم منى را دارد، هر چند بيرون آمدن آن با شهوت نباشد و دو نشانه ديگر را هم نداشته باشد.
تبريزى: چنانچه با شهوت و جستن و سست شدن بدن بيرون آمده، آن رطوبت حكم منى را دارد و در غير اين صورت، حكم منى را ندارد. .
(9) مكارم: بلكه اگر رطوبت هنگامى بيرون آيد كه به اوج شهوت جنسى رسيده است، حكم منى دارد. [پايان مسأله] سيستانى: و در موقع بيرون آمدن، بدن سست شود. .
(10) خوئى: و در موقع بيرون آمدن، بدن سست شود. .
(11) گلپايگانى، خوئى، صافى، تبريزى: بقيۀ مسأله ذكر نشده.
نورى: اگر با شهوت بيرون آمده باشد و بدن سست شود، در حكم منى است.
سيستانى: و رطوبتى كه زنها در موقع ملاعبه يا تصورات شهوتانگيز در خود احساس مىكنند پاك است و غسل ندارد و وضو را نيز باطل نمىكند، و امّا رطوبتى كه از زنها با شهوت خارج مىشود و به حدّى باشد كه صدق انزال كند و لباسها را آلوده نمايد و معمولاً اين رطوبت در موقعى خارج مىشود كه زن به اوج شهوت جنسى برسد نجس و موجب جنابت است.
بهجت: بنا بر أظهر، و هم چنين در زن مريض بنا بر أحوط. .
(12) بهجت: بلكه خالى از وجه نيست كه حكم زن در صحّت و مرض مانند مرد باشد.
مسأله اختصاصى
مكارم: مسأله 362 غالباً بعد از بيرون آمدن منى بدن سست مىشود، ولى اين موضوع جزء شرايط قطعى و نشانهها نيست.
[مسأله 347 اگر از مردى كه مريض نيست]
مسأله 347 اگر از مردى كه مريض نيست، آبى بيرون آيد كه يكى از سه نشانهاى را كه در مسألۀ پيش گفته شد داشته باشد و نداند نشانههاى ديگرى را داشته يا نه (1) چنانچه پيش از بيرون آمدن آن آب، وضو نداشته، بايد وضو بگيرد. (2)
اين مسأله در رسالۀ آيات عظام: اراكى، فاضل، مكارم و بهجت نيست.
(1) تبريزى: آبى بيرون آيد كه با جستن يا با شهوت نباشد. .
(2) خوئى، سيستانى، تبريزى: چنانچه پيش از بيرون آمدن آب وضو داشته، مىتواند به همان وضو اكتفاء كند و اگر وضو نداشته، كافى است فقط وضو بگيرد و غسل بر او لازم نيست.
گلپايگانى، صافى: مسأله اگر از مردى كه مريض نيست، آبى با جستن بيرون آيد و نداند