خطبه 237

كه در آن يارانش را به تسريع مبارزه در برابر شورشيان «جمل» دعوت مى‌كند.

حال كه در متن زندگى و حيات هستيد به عمل پردازيد، پرونده‌ها باز، بساط توبه گسترده، فراريان از اطاعت خدا به سوى آن خوانده مى‌شوند، بدكاران اميد بازگشت و پاك شدن دارند، پيش از آن‌كه چراغ عمل خاموش گردد، مهلت قطع شود، اجل پايان گيرد و در توبه بسته شود و فرشتگان به آسمان روند (سخت بكوشيد و فرصت را غنيمت بشمريد).

هر انسانى بايد براى خويش از خويشتن و از حياتش براى پس از مرگش، از جهان فانى براى جهان باقى و از اين جايگاه موقّت براى اقامتگاه آخرتش توشه برگيرد و نيز انسان بايد در تمام عمر از خدا بترسد؛ زيرا به او مهلت عمل داده شده است و همچنين انسان بايد نفس سركش را زمام كند و افسار آن را در اختيار گيرد و آن را از طغيان نگاه دارد و از همين راه او را از نافرمانى به اطاعت از خداوند بكشاند.

خطبه 238

كه درباره حكمين و نكوهش شاميان و پيروان معاويه فرموده است‌

آنها سنگدلان، اوباش و بردگانى اراذلند كه از هر سو گرد آمده‌اند و از گروههاى مختلف تركيب يافته‌اند. (اينان) از كسانى هستند كه سزاوار است بفهمند و ادب شوند، آموخته گردند و تربيت شوند، از كسانى هستند كه بايد برايشان قيّم و سرپرستى تعيين كرد و دستشان را گرفت و از تصرّف در اموالشان ممنوع كرد، نه از مهاجران هستند و نه از انصار و نه از آنان كه خانه و زندگى خود را براى مهاجران آماده كرده‌اند و از جان و دل ايمان را پذيرفتند.

آگاه باشيد! شاميان براى خويش نزديكترين افراد به مقصود و مطلوبشان (عمروعاص) را به حكميّت برگزيده‌اند