نام کتاب : نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 429
و هيچ گاه طريق ايجاد آن را نتوانند شناخت، عقول آنها در راه يافتن به اسرار
آفرينش آن متحيّر ماند و نيروهاى آنها ناتوان و خسته شود و پايان گيرد و سرانجام
پس از تلاش، شكست خورده و ناتوان بازگردند و اعتراف نمايند كه در برابر آفرينش
پشهاى درمانده شدهاند و به عجز از ايجاد آن اقرار نمايند و حتّى به ناتوانى خويش
از نابود ساختن آن اذعان كنند ...
تنها خداوند پاك است كه بعد از فناى جهان باقى خواهد ماند و هيچ چيز ديگر با
او نخواهد بود، همان گونه كه پيش از آفرينش جهان بوده بعد از فناى آن نيز خواهد
بود.
و به هنگامى كه جهان فانى شود وقت، مكان، لحظه و زمان مفهومى نخواهند داشت
(آرى آن هنگام) اوقات، سرآمدها، ساعات و سالها از بين رفته و معدوم شدهاند. چيزى
جز خداوند يكتاى قهّار نيست، همان خدايى كه همه امور به سوى او بازگشت مىكنند،
كائنات همان گونه كه در آغاز آفرينش از خود قدرتى نداشتند، به هنگام فنا و نابودى
نيز نيروى امتناع نخواهند داشت، چه اين كه اگر قدرت امتناع داشتند بقا و دوام آنها
ادامه مىيافت؛ آفرينش چيزى برايش رنج آور نبوده و در خلقت آنچه آفريده است
فرسودگى و خستگى برايش پديد نيامده است.
موجودات را براى استحكام حكومتش نيافريده و براى ترس از كمبود و نقصان پديد
نياورده؛ نه براى كمك گرفتن از آنها در برابر همتايى كه ممكن است بر او غلبه يابد
و نه براى احتراز از دشمن كه به او هجوم آورد؛ نه به خاطر ازدياد دوران اقتدار خود
و نه پيروزى يافتن و زيادهطلبى بر شريكى كه با او قرين است ونه به خاطر رفع
تنهايى و ايجاد الفت دست به خلقت آنها زده است (نه، او موجودات را براى هيچ يك از
اين مقاصد نيافريده، چه او بى نياز محض است).
پس موجودات را بعد از ايجاد نابود مىسازد، امّا نه به خاطر خستگى از تدبير و
اداره آنها و نه براى اين كه آسايشى پيدا كند و نه به جهت رنج و سنگينى كه براى او
داشتهاند. طولانى شدن آنها برايش ملال آور نيست تا به سرعت نابودشان سازد، بلكه
خداوند با لطف خود آنها را اداره مىكند و با فرمانش نگاهشان مىدارد و با قدرتش
آنها را مستقر مىسازد، پس همه آنها را بار ديگر بدون اين كه نيازى به آنها داشته
باشد باز مىگرداند، ولى نه براى اين كه از آنها كمكى بگيرد و نه براى اين كه از
بيم تنهايى با آنها انس گيرد و نه از اين جهت كه تجربهاى بيندوزد ... و نه به
خاطر آن كه از فقر و نياز به توانگرى و فزونى رسد و يا از ذلّت و پستى به عزّت و
قدرت راه يابد.
نام کتاب : نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 429