نام کتاب : نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 397
خطبه 178
كه در مورد گواهى به وحدانيّت خداوند و بر رسالت رسول خدا صلى الله عليه و آله
و تقوا ايراد فرموده است.
و گفته شده كه اين خطبه را پس از قتل عثمان در آغاز خلافتش ايراد كرده است.
خدا و پيامبرش
هيچ كارى وى را به خود مشغول نمىسازد و گذشت زمان در او دگرگونى ايجاد
نمىكند و مكانى وى را در بر نمىگيرد؛ هيچ زبانى قدرت توصيفش را ندارد. نه تعداد
فراوان قطرات آبها و نه ستارگان آسمان، نه ذرات خاك همراه گردبادها در هوا و نه
حركات مورچگان بر سنگهاى سخت و نه استراحگاه مورچههاى ريز در شبهاى تار، هيچ كدام
از اينها از او مخفى و پنهان نيست. او به خوبى از محلّ سقوط برگها و حركات مخفيانه
چشمها آگاه است و گواهى مىدهم كه جز «الله» خدايى نيست و همتايى برايش تصوّر
نتوان كرد. شك و ترديدى در هستىاش وجود ندارد، به آيينش كافر نيستم و خلقتش را
انكار نمىكنم. شهادت كسى كه نيّتش راست، درونش پاك، يقينش خالص و ميزان عملش
سنگين است، و گواهى مىدهم كه محمّد صلى الله عليه و آله بنده و فرستاده برگزيده
وى از ميان خلايق است كه براى تشريح حقايق آيين خدا انتخاب شده و به ويژگيهاى خاصّ
اخلاقى گرامى داشته و او را براى رساندن رسالتهاى كريمانهاش برگزيده و هموست كه
به وسيله وى نشانههاى هدايت آشكار و تاريكيهاى كورى ضلالت، جلا و روشنى يافته است
(تا همگان آن را بشناسند و حذر كنند).
اى مردم! دنيا آرزومندان
و دلبستگان خود را مىفريبد، از وعدههاى دروغين به علاقهمندان خود بخل نمىورزد
و بر آنكس كه بر دنيا پيروز گردد، چيره خواهد شد (و سرانجام او را هلاك خواهد
نمود). سوگند به خدا! ممكن نيست هيچ ملّتى از آغوش ناز و نعمت زندگى گرفته شده
باشند، مگر به واسطه گناهانى كه مرتكب شدهاند، زيرا خداوند «به بندگان ستم روا
نمىدارد». [1] اگر
مردم آنگاه كه بلاها بر آنها نازل مىشود و نعمتها از آنها سلب مىگردد با صدق
نيّت درپيشگاه خدا تضرّع كنند و با قلبهاى پر محبّت نسبت به پروردگار، از او
درخواست نمايند، مسلّماً آنچه را از دستشان رفته، باز خواهد گردانيد و هرگونه
مفسدهاى را برايشان اصلاح خواهد نمود. من از اين مىترسم كه شما در جهالت و غرور
قرار گرفته باشيد، چه اين كه در جريانهاى گذشته به سويى مايل شديد كه از نظر من
قابل تمجيد نبود؛ امّا اگر وضع شما بار ديگر تغيير كند (و همچون زمان پيامبر،
مسلمانانى خالص گرديد) سعادتمند خواهيد شد، وظيفه من جز تلاش و كوشش نيست. اگر
مىخواستم بگويم (و كوتاهىهاى شما را درباره خود بازگو كنم) مىگفتم، امّا اميد
است خداوند از گذشته صرف نظر كند!