و هيچ كدام از آنها از راه رضاى حق منحرف نمى‌شوند. آنها را از يارى خويش بهره‌مند ساخته، و قلبشان را با تواضع و خشوع و سكينه و وقار آگاه نموده است، راههاى آسانى براى عبادت خويش به روى آنها گشوده است، چراغهاى روشنى براى نشانه هاى توحيدش نصب نموده، و سنگينيهاى گناهان (مردم) هرگز آنان را در كار خود دلسرد نكرد، رفت و آمد شب و روز آنان را به سوى مرگ كوچ نداده، تيرهاى شكّ و ترديد در ايمان پرعزم آنان خللى ايجاد نكرده، و گمانها بر پايگاه يقين آنها راه نيافته‌اند و آتش كينه بين آنها افروخته نشده است، حيرت و سرگردانى (در فهم و كنه او) آنان را از آن مقدار ايمان كه در دل دارند و آنچه از عظمت و هيبت و جلالش در درون نهفته‌اند، جدا نساخته است؛ وسوسه‌ها در آنها راه نيافته تا شك و ترديد بر آنها مسلّط شود ...

گروهى از آنان در آفرينش ابرهاى پرآب و در آفرينش كوههاى عظيم و مرتفع، و خلقت ظلمت و تاريكى دست در كارند.

اشتغال به عبادت او آنان را از كار باز داشته، و حقيقت ايمان، ميان آنها و معرفت حق ارتباط ايجاد كرده، يقين به حق آنها را مشتاق وى گردانيده و علاقه‌اى به غير از آنچه نزد پروردگار است ندارند.

شيرينى معرفتش را چشيده، و از جام محبّتش سيراب شده‌اند.

ترس و خوف او در اعماق جانشان راه يافته، از كثرت اطاعت و عبادت قامتشان خم شده، و رغبت فراوان به او تضرّع آنها را از بين نبرده است.

مقام برجسته آنان طوق خشوع را از گردنشان بيرون نياورده، عُجب آنها را فرا نگرفته كه اعمال گذشته خود را بشمارند و خضوع و خشوع در برابر ذات با عظمتش سهمى براى بزرگ شمردن خود باقى نگذارده است. گذشت زمان آنان را از انجام وظيفه خسته نكرده، و از رغبتشان نكاسته است تا از اميد به درگاه پروردگار خود عدول كنند.

مناجاتهاى طولانى، زبان آنان را كند نكرده، و اشتغال به غير خدا آنها را تحت تسلّط خود نياورده تا نداى بلند آنان را به تضرّع و خشوع كوتاه سازد.

در مقام عبادت، دوش به دوش هم ايستاده‌اند، راحت‌طلبى آنها را به تقصير در دستوراتش وانداشته،