خداوند بارگاه و كرسى مخصوصى برفراز آسمانها ندارد بلكه كرسى حكومت او سرتاسر جهان هستى است: «وسع كرسيه السموات و الارض؛ كرسى او به وسعت آسمانها و زمين مى‌باشد»، يعنى منظور از «كرسى» چيزى جز مجموعه جهان پهناور آفرينش نيست‌ [1].

بنابراين منظور از معراج همان مشاهده آثار عظمت خدا در جهان بالا بوده است، تا قلب نورانى پيامبر در پرتو مشاهده اين آثار حيرت‌انگيز، نورانى‌تر گردد، و فكر و روح بلند او وسيعتر شود، و براى رهبرى و هدايت خلق به سوى خدا، آمادگى بيشترى پيدا كند.

معراج و عظمت خيره كننده كواكب آسمان‌

آن روز كه اين آيات نازل گرديد، و از اين سفر عجيب پيامبر خبر داد، هنوز عظمت آسمانها و كرات عظيم جهان بالا دست بر كسى روشن نبود، معلومات آن روز غالب مردم‌

[1]. بعضى معتقدند منظور از «عرش» نيز مجموعه جهان ماوراى عالم ماده است..