سؤال پيش مى‌آيد كه آن پرده بزرگى كه ميكروفيلمهاى ذهنى ما روى آن به صورت عظيم منعكس مى‌گردد كجاست؟ آيا اين پرده بزرگ همان سلولهاى مغزى هستند؟ قطعاً، نه. و آن نقشه جغرافيايى كوچك را كه ما در عدد بزرگ ضرب مى‌كنيم و تبديل به نقشه عظيمى مى‌نمائيم، مسلماً محلى لازم دارد، آيا مى‌تواند سلولهاى كوچك مغزى باشد.

به عبارت روشنتر: در مثال ميكروفيلم و نقشه جغرافيائى آنچه در خارج وجود دارد، همان فيلمها و نقشه‌هاى بسيار كوچك هستند ولى در نقشه‌هاى ذهنى ما چنين نيست، اين نقشه‌ها درست به اندازه وجود خارجى آنها مى‌باشند و قطعاً محلى لازم دارند به اندازه خودشان اينها از هر تابلو نقاشى رنگين‌تر و زنده ترند چگونه نياز به محلى ندارند و مى‌دانيم سلولهاى مغزى كوچكتر از آن است كه بتواند آنها را با آن عظمت منعكس سازد.

كوتاه سخن اينكه: ما اين نقشه‌هاى ذهنى را با همان بزرگى كه در خارج دارند تصور مى‌كنيم و اين تصوير و تصور عظيم نمى‌تواند در سلول كوچكى منعكس گردد، بنابراين نيازمند محلى غير از آن است و از اينجا به وجود حقيقتى مافوق اين سلولها پى مى‌بريم كه مافوق جهان ماده است.

4- پديده‌هاى روحى با كيفيات مادى همانند نيستند

دليل ديگرى كه مى‌تواند ما را به استقلال روح و مادى نبودن آن رهنمون گردد اين است كه: در پديده‌هاى روحى، خواص و كيفيتهائى مى‌بينيم كه با خواص و كيفيتهاى موجودات مادى هيچ گونه شباهت ندارد.

زيرا: موجودات مادى «زمان» مى‌خواهند و جنبه تدريجى دارند.