درهاى بسته به دادرسى مى‌نشينند و احكام قاطعى صادر مى‌كنند و به شكل اسرارآميزى نيز اجرا مى‌گردد.

ما امروز هيچ توضيح علمى براى مسأله «مكافات» نمى‌توانيم بدهيم، اما اين را هم نمى‌توانيم انكار كنيم كه در زندگى خود بارها به چشم ديده‌ايم يا در صفحات تاريخ بسيار خوانده‌ايم كه افراد بيدادگرى در پايان كار، چنان در آتش مكافات سوختند كه براى هيچ كس قابل پيش بينى نبود، و رابطه سرنوشت شوم و دردناك آنها با اعمال خلافى كه مرتكب مى‌شدند، نه از طريق «وجدان» قابل تفسير بود و نه از طريق «اثر طبيعى عمل»، و نه ممكن بود همه آنها را حمل بر تصادف كرد.

و اين اعتقاد قديمى را كه دست مكافاتى در كار است، كه به شكل مرموز و ناشناخته، امّا به صورت قاطع و كوبنده، عمل مى‌كند در افكار همچنان زنده نگه مى‌دارد.

بالاخره چهارمين دادگاه، «دادگاههاى رسمى‌» و عادى بشرى است كه قدرت ضعيفى دارد، و شايد از ده مورد خلاف تنها يك مورد را ببيند و بقيه، خود را از او پنهان كنند، و تازه در همين يك مورد هم احكام او هميشه عادلانه نيست، زيرا چنانكه مى‌دانيم هم چشم فرشته عدالتش بسته است و با چشم بسته تشخيص دادن، كار آسانى نيست و هم كفه‌ها و شاهين ترازوى ظريفش تاب تحمل آن همه طوفانهايى كه در دل اجتماعات مى‌وزد ندارد لذا بسيار مى‌شود كه اعتدالش به هم مى‌خورد!