«اگر وزغى را كه در حال زمستان خوابى است از جايش بيرون آوريم، به نظر مرده مى‌رسد، در ششهاى آن هوا نيست، ضربان قلبش چنان ضعيف است كه نمى‌توان به آن پى برد ... در ميان حيوانات خونسرد كه زمستان خوابى دارند بسيارى از پروانه‌ها و حشرات و حلزونهاى خاكى و خزندگان را مى‌توان نام برد. بعضى از پستان داران (خونگرم) نيز زمستان خوابى دارند، در دوران زمستان خوابى فعاليت‌هاى حياتى بسيار كند مى‌شود و چربى ذخيره بدن آنها به تدريج مصرف مى‌گردد». [1]

منظور اين است يك نوع خواب داريم كه در آن نياز به غذا، فوق العاده تقليل پيدا مى‌كند، و فعاليت‌هاى حياتى نزديك به صفر مى‌رسد، و اتفاقاً همين موضوع كمك به جلوگيرى از فرسودگى اعضا و طول عمر اين گونه جانداران مى‌كند، اصولًا زمستان خوابى براى اين حيوانات كه احتمالًا قادر بر تحصيل غذاى خود در زمستان نيستند فرصت بسيار گرانبهايى است.

نمونه ديگر: دفن مرتاضان‌

در مورد مرتاضان نيز ديده شده است كه بعضى از آنها را در برابر چشمان حيرت زده عده‌اى از افراد ديرباور، در تابوى گذارده و گاهى براى مدت يك هفته در زير خاك دفن كرده‌اند و پس از تمام شدن مدت مزبور بيرون آورده و ماساژ و تنفس مصنوعى مى‌دهند تا كم كم به حال عادى باز گردند.

مسأله نياز به غذا در اين مدت اگر مهم نباشد، مسأله نياز به اكسيژن هوا بسيار مهم است. زيرا مى‌دانيم حساسيت سلول‌هاى مغز مخصوصاً در

[1]. اقتباس از كتاب فرهنگ نامه (دائرة المعارف جديد فارسى) ماده «زمستان خوابى».