4- مؤثّر بودن و حساب شده بودن ضرباتى كه بر دشمن وارد مى‌كند

5- پيروى كامل از فرمان امام و رهبر

6- دلسوزى و خيرخواهى نسبت به جامعه اسلامى‌

7- سختگيرى در برابر دشمنان‌

اين صفات هر كدام مى‌تواند موضوع سخن جداگانه‌اى قرار گيرد كه براى رعايت اختصار از شرح آن چشم مى‌پوشيم.

جالب اين كه، امير مؤمنان على عليه السلام به هنگامى كه مالك شهيد شد، در سوگ او نيز سخنانى گفت كه در آن «الگوهاى روشن براى يك فرمانده خوب» ارائه داده شده است، فرمود:

مالِكٌ وَما مالِكٌ‌

وَاللَّهِ لَوْ كانَ جَبَلًا لَكان فِنْداً

وَلَوْكانَ حَجَراً لَكانِ صَلْداً

لايَرْتَقيهِ الْحافِرُ

وَلايُوفى‌ عَلَيْهِ الطَّائِرُ:

مالك، امّا چه مالكى!

به خدا سوگند اگر كوه بود يكتا بود!

و اگر سنگ بود سر سخت و محكم بود!

مركب راهوار انديشه، قدرت نداشت از كوهسار وجودش بالا رود! و هيچ پرنده فكر انسانى نمى‌توانست به اوج قلّه روح بلندش پرواز كند![1]

اينجا امام صفات زير را به عنوان صفات ويژه‌اى براى اين فرمانده بزرگ و نمونه، مى‌شمرد:

[1]- نهج البلاغه، كلمات قصار، شماره 443.