بلكه، مدح آميخته به تملّق را نيز از عيوب اخلاقى مى‌شمردند، و در مقابل رفتار و گفتار ذلّت آميزى كه منافى با عزّ و شرف انسانى بود، سكوت نمى‌كردند؛ و اگر كسى مرتكب چنين عمل خلافى مى‌شد، مورد انتقاد قرار مى‌دادند.

مى‌گويند: مرد عربى براى جلب كمك مادّى، حضور پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم آمد و به تملّق پرداخت و گفت: مگر نه اين است كه تو از جهت پدر و مادر از همه ما بهتر، و از جهت اولاد از همه ما شريفترى! درايّام جاهليّت بر ما مقدّم بودى و هم اكنون در اسلام رئيس و رهبر ما هستى! ...

رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم از سخنان تملّق آميز او خشمگين شد؛ به مرد اعرابى فرمود: «زبانت در پشت چند حجاب قرار داد؟»

جواب داد: دو حجاب، يكى لبها و ديگرى دندانها!

فرمود: هيچ يك از اين دو نتوانست حرفهاى ناموزونت را از ما بگرداند!

سپس فرمود: ببين! از ميان تمام آنچه كه در دنيا به فردى اعطاء شده است، هيچ چيز براى آخرت او زيانبارتر از طلاقت زبان (در مسير باطل) نيست!

بعد براى اين كه آن مرد را ساكت كند و به آن صحنه پايان دهد، به على عليه السلام فرمود: برخيز زبان اين مرد را قطع كن! آن حضرت حركت كرد و چند درهمى به وى داد و خاموشش ساخت! [1]

امير مؤمنان على عليه السلام ضمن عهدنامه به مالك اشتر تأكيد مى‌كند كه:

«إِيَّاكَ وَالْإِعْجابَ بِنَفْسِكَ وَالثِّقَةَ بِما يُعْجِبُكَ مِنْها وَحُبَّ الْإِطْراءِ، فَإِنَّ ذلِكَ مِنْ أَوْثَقِ فُرَصِ الشَّيْطانِ فى‌ نَفْسِهِ لِيَمْحَقَ مايَكُونُ مِنْ إِحْسانِ الْمُحْسِنينَ ...؛

[1]- معانى الاخبار، ص 171.