خلافت بلافصل پيامبر صلى الله عليه و آله به على عليه السلام، به آيه مورد بحث استدلال مى‌كردند.

اشاره به اينكه ديگران در دوران جاهليّت بت‌پرست بودند، تنها كسى كه يك لحظه در مقابل بت سجده نكرد، على عليه السلام بود. چه ظلمى از اين بالاتر كه انسان بت‌پرستى كند. [1] لقمان به فرزندش گفت: «يَا بُنَىَّ لَاتُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ‌ عَظِيمٌ»؛ پسرم! چيزى را همتاى خدا قرار مده كه شرك، ظلم بزرگى است». [2]

در حديثى كه هشام بن سالم از امام صادق عليه السلام نقل كرده آمده است:

«... قَدْ كانَ إبراهيمُ عليه السلام نَبيّاً وَلَيسَ بِإمامٍ، حَتّى قالَ اللَّهُ:

«إِنِّى جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا، قالَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِى»

فَقالَ اللَّهُ:

«لَايَنَالُ عَهْدِى الظَّالِمِينَ»

، مَنْ عَبَدَ صَنَماً اوْ وَثَناً لا يَكونُ إماماً

؛ ابراهيم پيامبر بود پيش از آنكه امام باشد، تا اينكه خداوند فرمود: من تو را امام و پيشواى مردم قرار دادم. ابراهيم گفت: از دودمان من (نيز امامانى قرار بده). خداوند فرمود: پيمان من به ستمكاران نمى‌رسد، كسى كه بتى را پرستيده باشد صلاحيت امام بودن را ندارد». [3]

در حديث ديگرى عبداللَّه بن مسعود از پيامبر صلى الله عليه و آله نقل مى‌كند كه خداوند به ابراهيم فرمود:

«لا اعْطيكَ عَهداً لِظالمٍ مِنْ ذُرِّيَّتِكَ. قالَ: يا رَبِّ وَمَنِ الظّالِمُ مِنْ وُلدى الَّذى لا يَنالُ عَهْدُكَ؟ قالَ: مَنْ سَجَدَ لِصَنَمٍ مِنْ دُونِى لا اجْعَلُهُ إماماً ابداً وَ لا يَصِحُّ انْ يَكونَ إِماماً!

؛ پيمان امامت را به ستمكاران از دودمان تو نمى‌بخشم. ابراهيم عرض كرد:

ستمكارانى كه اين پيمان به ايشان نمى‌رسد، چه كسانى هستند؟ خداوند فرمود:

كسى كه بر من سجده نكند و بت بپرستد، هرگز او را امام قرار نخواهم داد و صلاحيّت ندارد كه امام باشد». [4]

[1]. بحارالأنوار، ج 25، ص 199

[2]. سوره لقمان، آيه 13

[3]. اصول كافى، ج 1، ص 174، ح 1؛ بحارالأنوار، ج 11، ص 55؛ و الإختصاص، ص 22

[4]. امالى طوسى، ص 378؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج 1، ص 248؛ و بحارالأنوار، ج 25، ص 200، ح 12