مقام نبوّت و رسالت به مقام امامت هم رسيده، و مأمور اجراى فرامين الهى نيز بوده‌اند. حضرت ابراهيم عليه السلام مأمور اجراى احكام الهى در شام بود. حضرت سليمان و داود عليهما السلام نيز به مقام امامت نايل شدند. حضرت يوسف عليه السلام پس از آن كه عزيز مصر شد و قدرت را به دست گرفت به مقام امامت هم رسيد.

پيامبر عاليقدر اسلام حضرت محمّد صلى الله عليه و آله نيز به مقام بلند امامت دست يافت، و مهم‌ترين حكومت الهى را تشكيل داد. امامان اهل‌بيت عليهم السلام نيز اين مقام رفيع را دارند. امام على عليه السلام پس از تحمّل 25 سال سكوت تلخ براى حفظ نهال نوپاى اسلام و برطرف شدن موانع، حكومت اسلامى را تشكيل مى‌دهد، و حدود الهى را اقامه مى‌كند، و با انحرافات مى‌جنگد، و به مستمندان و فقرا رسيدگى مى‌كند، و حقّ مظلومان را مى‌ستاند، و در تقسيم عادلانه بيت‌المال مى‌كوشد. هر چند عدّه‌اى از مسلمان‌نماها تاب عدالت آن حضرت را نداشته و او را شهيد كردند.

امام حسن مجتبى عليه السلام نيز در برهه‌اى از زمان، حكومت اسلامى را به دست گرفت؛ امّا طولى نكشيد كه ظالمان خلافت را از مسير حق منحرف كرده و امام از رأس حكومت كنار رفت. و دشمن نگذاشت بقيّه امامان اهل‌بيت عليهم السلام حكومت الهى را جهت پياده كردن فرامين پروردگار به دست بگيرند، امّا هنگامى كه امام غايب از نظرها و حاضر در قلب‌ها، حضرت مهدى عليه السلام ظاهر شود امامت را به معناى كامل در اختيار خواهد گرفت، و سراسر كره زمين را زير پرچم اسلام خواهد برد، «لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ» [1]. برنامه آن حضرت تحقّق عدالت، آزادى، رفاه، آرامش، امنيّت خواهد بود و در يك جمله، همه چيز در حكومت آن حضرت تحقّق خواهد يافت.

[1]. سوره توبه، آيه 33؛ ترجمه: «تا آن (اسلام) را بر همه آيين‌ها غالب گرداند»