در اختيارش بود. امّا دشمن ناخواسته اين خدمت را به حضرت ابراهيم عليه السلام كرد.

آنها تمام مردم بابل و اطراف را براى مراسم به آتش افكندن ابراهيم عليه السلام و پايان دادن به دعوت‌هاى وى، دعوت كردند. تبليغات دشمن همه جا را پر كرده بود، و مردم از همه جا جمع شدند. آتش شعله‌ور شد. ابراهيم عليه السلام را به قلب آتش پرتاب كردند.

صداى هلهله و شادى جمعيّت بت‌پرست بلند شد. فكر كردند از اين تبليغات گسترده و سرمايه‌گذارى عظيمى كه براى نابودى حضرت ابراهيم كرده‌اند، سود جستند. ولى ناگهان آتش خاموش شد و در وسط آتش گلستانى پديد آمد كه ابراهيم نوجوان صحيح و سالم در وسط گلستان به عبادت و بندگى خداى يكتا مشغول بود! همه ناظران و تماشاچيان در بهت و حيرت فرو رفته، و با تماشاى اين صحنه، در دل به ابراهيم و آيين او متمايل شدند. طبق برخى از روايات، هفت روز حضرت ابراهيم در آن گلستان مشغول عبادت بود. مردم بابل و اطراف آن، گروه گروه براى ديدن اين صحنه زيبا به آنجا مى‌آمدند. موج اين تبليغات كه اكنون بر خلاف انتظار به نفع ابراهيم عليه السلام رقم خورده بود، همه جا را فرا گرفت و بذر يكتاپرستى در همه قلب‌ها پاشيده شد. آنها كه بيشترين هزينه و فعاليّت را كرده بودند كمترين نتيجه را گرفته، و ابراهيم پيامبر عليه السلام كه كمترين هزينه را كرده بود بيشترين نتيجه را گرفت. بدين جهت، خداوند متعال بت‌پرستان و مشركان را زيانكارترين مردم معرّفى كرده است.