به همين دليل هميشه رهبران انقلاب فكرى جهان، بخصوص پيامبران بزرگ، در صراحت بيان و قاطعيت، امتياز بر ديگران داشته‌اند، آنها در محيطهائى كه افكار مخالفين، آنان را به شدّت تهديد مى‌نموده، اهداف عالى خود را با صراحت و قاطعيت تمام بيان ميكرده‌اند.

مخصوصاً چون آنها به حمايت و رنجيدگان و ستمديدگان آمده بودند در گرفتن حقوق آنها صراحت خاصى نشان مى‌دادند. گفتگوى موسى را با زمامدار قلدر و استعمارگر زمان خود «فرعون» در مقام دفاع از حقوق بنى اسرائيل هر كس ببيند از صراحت و قاطعيت مردى كه در لباس شبانى بوده، در برابر آنچنان ديكتاتورى، تعجب مى‌كند و در عين حال لذت مى‌برد.

پيشواى بزرگ اسلام على عليه‌السلام كه خود آيتى از صراحت و قاطعيت بوده مخصوصاً در اين باره تأكيد بيشترى مى‌فرمايد و تصريح مى‌كند:

«ملتى كه حق ضعيفان را از زورمندان با «صراحت» نگيرد هرگز روى سعادت نخواهد ديد» [1].

يكى از امتيازات بزرگ آيات قرآن و گفتار و سخنان موزون پيغمبر اسلام (ص) همين صراحت و قاطعيت است كه به انحاء مختلف در لابلاى آن خودنمائى ميكند.

همه ميدانيم قرآن بسيارى از مطالب خود را با قسم- نه تنها با يك قسم بلكه با سوگندهاى متعدد تكان دهنده به آيات عظمت خدا در جهان آفرينش- شروع مى‌كند.

[1]. نهج البلاغه- عهدنامه مالك اشتر