ساختن پيامبر اسلام (ص) را به اين دو موضوع از ناحيه مخالفان، يكى از مدارك زنده و نفوذ و تأثير خارق‌العاده آيات قرآن در افكار و نفوس شنوندگان است و شيرينى و جذابيت و فصاحت و بلاغت اعجازآميز قرآن را مدلل مى‌سازد.

يك صحنه از سحر قرآن!

در تواريخ اسلام صحنه‌هاى جالبى از جاذبه و تأثير خارق‌العاده اين آيات در دلها ديده مى‌شود كه در نوع خود بى‌سابقه است، داستان وليد بن مغيره يكى از داستانهاى معروف تاريخ اسلام است:

وليد بن مغيره مخزومى كه مرد ثروتمندى بود، و در ميان اعراب به حسن تدبير و فكر صائب شهرت داشت، و براى حل مشكلات اجتماعى و منازعاتى كه در ميان طوائف عرب واقع مى‌شد از فكر و تدبير او استمداد ميكردند، و به همين جهت او را «ريحانه قريش» (گل سر سبد آنها) مى‌ناميدند، روزى به تقاضاى جمعى از مشركان نزد پيامبر آمد تا از نزديك وضع او را بررسى و آيات قرآن را ارزيابى كند.

بنا به خواهش او، پيغمبر قسمتى از آيات سوره «حم سجده» را تلاوت كرد، اين آيات چنان تأثير و هيجانى در او ايجاد كرد كه بى‌اختيار از جا حركت نمود و به محفلى كه از طرف طايفه او (بنى مخزوم) تشكيل شده بود درآمد و گفت:

«به خدا سوگند از محمد (ص) سخنى شنيدم كه نه شباهت به گفتار انسانها دارد و نه پريان! تا آنجا كه گفت: و ان له لحلاوة، و ان عليه لطلاوة و ان اعلاه لمثمر، و ان اسفله لمغدق، و انه يعلو و لا يعلى عليه!