المستعان، اهدنا صراط الايمان! ...»

2- «أنا اعطيناك الجواهر! فصل لربك و جاهر! و لا تعتمد قول ساحر! ...»

نقائص معنوى و ناموزون بودن تعبيرات و الفاظ اين دو عبارت بر تمام كسانى كه با زبان عربى آشنائى دارند روشن است و ما به چند قسمت آن اشاره مى‌كنيم و كسانى كه علاقه‌مند به توضيح بيشترى هستند مى‌توانند به مقدمه تفسير نفيس «البيان» صفحه 70- 74 مراجعه كنند.

اين دو عبارت قطع نظر از سبكى تعبيرات، نارسائيهاى فراوانى از نظر معنى دارند كه ذيلًا به چند مورد آن اشاره مى‌شود.

الف- تبديل كلمه «اللّه» به «الرحمن» در جمله الحمد للرحمن تناسب جمله را به كلى بر هم مى‌زند زيرا «ال» در الحمد بمعنى جنس، و براى تعميم است، و اين تناسب با كلمه: «اللّه» دارد كه ناظر به تمام صفات خداوند ميباشد زيرا «اللّه» به معنى ذات مقدسى است كه داراى تمام صفات كماليه است، ولى «رحمن» فقط اشاره به يكى از صفات او كه صفت رحمت است مى‌باشد و اين با عموميت «حمد» سازگار نيست (دقت كنيد).

ب- «اكوان» بمعنى «حوادث» است و آن تناسب با «خلقت» دارد مناسب اين است كه گفته شود: خالق الاكوان نه با كلمه «رب» كه بمعنى «مالك» است، زيرا مالكيت و تربيت بعد از حدوث است، بعلاوه از كلمه اكوان بيشتر غير صاحبان عقل به نظر مى‌آيد، در حالى كه از كلمه «عالمين» در درجه اول صاحبان عقل مفهوم مى‌گردد بنابراين كلمه عالمين قابل مقايسه با «اكوان» نيست.

ج- «لك العبادة و بك المستعان» هيچگونه دلالت بر عبوديت گوينده‌