يك باند متشكل و فشرده از مخالفان تازه نفس خواهد بود.

و چه بسا آن افراد سالمى هستند كه با اين اتهامات و پرونده‌سازيها به سوى فساد مى‌گرايند. اين عمل درست نقطه مقابل دستور «حسن ظن» و «حمل بر صحت» است كه اسلام صريحاً و مؤكداً به آن دستور مى‌دهد.

بعضى از افراد نادان و لجوج بقدرى در اين قسمت اصرار دارند كه حتى اگر طرف مقابل اعتراف به تقصير و عذر خواهى و ايمان و اعتقاد به مبانى مذهبى كنند، نه تنها از او نمى‌پذيرند بلكه با توجيهات و تأويلاتى سعى مى‌كنند، از آن، پيراهن عثمان تازه‌اى درست نمايند! در حالى كه قرآن مجيد صريحاً ميگويد:

وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقى‌ إِلَيْكُمُ السَّلامَ لَسْتَ مُؤْمِنًا: بكسيكه اظهار اسلام و تسليم مى‌كند نگوئيد با ايمان نيستى. [1] اسلام و مسلمين تاكنون از اين رهگذر زيانهاى هنگفت ديده‌اند و گرفتاريهاى فراوانى گريبانگير آنها شده است. اين رشته سر دراز دارد كه بحث درباره آن ما را از تعقيب موضوع مورد بحث باز مى دارد، اميدواريم همين اشاره كوتاه براى بيدارى همه ما كافى باشد.

اكنون نمونه همين موضوع را در مورد كسانى كه به معارضه قرآن برخاسته‌اند ملاحظه فرمائيد.

آيا عبداللّه مقفع به معارضه با قرآن برخاست؟

از كسانيكه متهم به معارضه با قرآن هستند «عبداللّه بن مقفع» ميباشد، او از نويسندگان و ادباى معروف قرن دوم هجرى است.

[1]. سوره نساء آيه 94.