پيشگوئى مزبور آشكارتر و جالب‌تر خواهد بود، چه اينكه وضع مسلمانان در مكه بسيار رقت‌بارتر بود، نفرات آنان كمتر، و قدرت قريش بسيار زيادتر بود ولى قرآن بيش‌بينى كرد كه آنها به زودى شكست خورده و فرار خواهند كرد، اين پيشگوئى قرآن در مكه در نخستين برخورد و درگيرى مسلمانان و كفار يعنى واقعه بدر، جامه عمل به خود پوشيد و جمع بت‌پرستان و قريشيان شكست خوردند و فرار كردند.

در قرآن مجيد آيه ديگرى مشابه اين آيه نيز داريم كه آن هم متضمن پيشگوئى پيروزى پيامبر (ص) بر دشمنان است آنجا كه ميگويد:

فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكينَ- إِنَّا كَفَيْناكَ الْمُسْتَهْزِئينَ- الَّذينَ يَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهًا آخَرَ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ‌ (سوره حجر- 94 تا 96)

اين آيه كه در آغاز دعوت پيامبر در مكه نازل گرديد طبق گواهى جمعى از مفسران شأن نزولش اين بود كه: روزى پيامبر از مقابل عده‌اى از مشركان عبور ميكرد، آنها پشت سر حضرت نگاه كرده، از روى استهزاء گفتند: اين همان كسى است كه تصور ميكند پيامبر خداست و جبرئيل با اوست، سپس اين آيه نازل گرديد.

بنابراين فعل ماضى (كفيناك) در اينجا به معنى مضارع حتمى‌الوقوع است و اين طرز استعمال فعل ماضى نظائر فراوان دارد.

به علاوه اين آيه ممكن نيست مربوط به حوادث گذشته باشد، زيرا چنين چيزى در مكه رخ نداد، بلكه كوتاه شدن دست و زبان استهزاءكنندگان در مدينه و به هنگام گسترش و تقويت اسلام بود.