نخستين گام بسوى اعجاز قرآن‌

همه ميگوئيم قرآن سند زنده حقانيت پيامبر اسلام است، كتابى است فوق افكار بشر، كسى تاكنون نتوانسته كتابى همانند آن بياورد. اين كتاب يك «معجزه» بزرگ آسمانى است.

ولى به چه دليل قرآن معجزه است؟

چرا مانند آنرا نميتوان آورد و چرا فوق افكار متفكران است؟

آيا تنها شيرينى بيان و رسا بودن معانى آن دليل اعجاز آن است، يا جهات ديگر در كار مى‌باشد؟ يا اينكه همانطور كه از بعضى از متكلمان كه قرآن را درست ارزيابى نكرده‌اند نقل شده، «خداوند چشم و گوش و دل‌هاى مردم را بسته تا نتوانند كتابى همچون قرآن بياورند» [1] خلاصه قرآن قانون اساسى اسلام، و برگزيده‌ترين يادگار پيامبر (ص) و گواه روشن صدق گفتار است، راستى ما بايد بفهميم چرا معجزه است؟

مگر محتويات اين كتاب بزرگ چيست كه توانست در كالبد ملتى مرده جان بدمد، و چنان روح و نشاط در آن محيط تاريك و عقب افتاده ايجاد كند كه راهى را كه در شرائط عادى، در طى هزاران سال بايد پيمود در مدت كوتاهى بپيمايند، تمدن خيره كننده آنها جهانى را به اعجاب و تحسين وادار و بسوى خود دعوت كند.

بسيارى تصور مى‌كنند براى اثبات عظمت و اعجاز قرآن بايد از عبارات صريح و روشنى كه دانشمندان بيگانه درباره عظمت قرآن گفته‌اند

[1]. اين عقيده را در اصطلاح «علم عقائد» عقيده «صرف» مى‌نامند، يعنى خداوند مردم را از مقابله به مثل، در برابر قرآن مصروف و منصرف ساخته است، و اين عقيده بى‌اساس‌ترين عقيده‌اى است كه در مورد اعجاز قرآن اظهار شده.