دستور خدا عدّه زيادى از آنان را گرفت، و كم‌كم به مذهب آنها تمايل پيدا كرد، و با اينكه شخص «زن نديمه‌اى» هم نبود بلكه 700 زن عقدى و 300 زن متعه داشت! علاقه شديد او به زنها او را از راه خدا بيرون برد!

2- سليمان صريحاً دستور ساختن بتخانه داد و روى كوهى كه در برابر «اورشليم» آن مركز مقدس اسرائيل قرار داشت بتكده‌اى براى بت‌كموش- بت معروف طايفه موابيان، و بت مولك- بت مخصوص طايفه بنى‌عمون بنا كرد، و به بت «عشتروت» بت صيدونيان نيز علاقه خاصى پيدا نمود، و همه اينها در سر پيرى واقع شد!

3- خداوند به خاطر اين انحراف و گناه بزرگ مجازاتى براى او قائل شد و آن مجازات اين بود كه كشور او را از دستش بگيرد، ولى نه از دست خودش بلكه از دست فرزندش «رحبعام»! و به او مهلت خواهد داد هر چه ميخواهد سلطنت كند، اين هم به خاطر بنده خاص خدا داود پدر سليمان بود، همان بنده خاص خدا كه طبق تصريح تورات مرتكب قتل نفس و زناى محصنه و تصاحب زن افسر رشيد و خدمتگذار خود گرديده بود!!

آيا اين تهمتهاى ناروا را كسى ميتواند به ساحت مقدّس مردى مانند سليمان نسبت دهد؟

اگر ما سليمان را- همانطور كه قرآن ميگويد- پيامبر بدانيم كه وضع روشن است، و اگر هم او را در رديف پادشاهان بنى‌اسرائيل بدانيم باز چنين نسبتهائى ممكن نيست درباره او صادق باشد.

چه اينكه اگر او را پيامبر ندانيم مسلماً تالى تلو پيامبر بوده، زيرا دو كتاب از كتب عهد قديم يكى به نام «مواعظ سليمان- يا- حكمتهاى سليمان» و ديگرى بنام «سرود سليمان» از گفته‌هاى اين مرد بزرگ الهى است.