زيرا اولًا او يك پادشاه عادى نبود، تورات در فصول مختلف عظمت و مقام بس ارجمندى براى داود قائل شده است، و هم او بنيانگذار معبد بزرگ بنى‌اسرائيل بود كه بواسطه جنگهاى زياد در زمان او پايان نيافت و فرزندش سليمان مأمور تكميل آن گرديد، آيا اين عمل از زمامدارى كه مقام معنوى او مورد توجه بود و خداوند، به او عنايت داشت ممكن است صادر گردد؟!

ثانياً- يكى از كتابهاى معروف تورات كتاب مزامير داود و سرودهاى مذهبى و مناجاتهاى اوست.

آيا مناجاتها و سخنان يك «قاتل مرتكب زناى محصنه» مى‌تواند در لابلاى كتب آسمانى قرار گيرد؟

اما هنگامى كه به قرآن مراجعه مى‌كنيم مى‌بينيم نه سخنى از عشق و جنايت و گناه داود به ميان آمده و نه ساير فقرات اين داستان دروغين، بلكه سرگذشت يك دادخواهى عبرت‌انگيز- آنهم به صورت جدّى و نه مثال- آمده است كه شرح آن گذشت.

خالى بودن قرآن از تمام اين پيرايه‌ها، بسيار قابل ملاحظه است.

نكته‌اى كه در اينجا ذكر آن نيز لازم به نظر ميرسد اين است كه متأسفانه بعضى از مورّخان يا مفسّران اسلامى تحت تأثير افسانه‌هاى دروغين تورات واقع شده و آن را در كتابهاى خود نقل كرده‌اند، بديهى است سخنان اينگونه افراد هيچگونه ارزش علمى و تاريخى و تفسيرى ندارد، زيرا در منابع معتبر اسلامى كوچكترين دليلى بر گفتار آنها نيست.

جالب توجه اينكه از على (ع) نقل شده كه فرمود: هر كس بگويد: داود زن اورياه را تزويج كرد دو حد بر او جارى ميكنم

«حَداً لِلنَبوةِ وَ حَداً