(نحل- 15): «و در زمين كوههائى افكند تا از حركت ناموزون آن جلوگيرى كند، و نهرها و راههائى (از ميان كوهها) ايجاد نمود شايد هدايت شويد.»

* وَ جَعَلْنا فيها رَواسِيَ شامِخاتٍ وَ أَسْقَيْناكُمْ ماءً فُراتًا (مراسلات- 27): «و در آن كوههاى استوار و بلندى قرار داديم، و آبى گوارا به شما نوشانديم.»

* أَ لَمْ نَجْعَلِ اْلأَرْضَ مِهادًا وَ الْجِبالَ أَوْتادًا (نباء- 6 و 7): «آيا زمين را محل آرامش قرار نداديم؟! و كوهها را ميخهايى (براى زمين)؟!

در آيات فوق چند موضوع جلب توجه ميكند:

1- كوهها بمنزله ميخهائى هستند كه قطعات زمين را از پراكندگى حفظ مى‌كنند (زيرا ميخ معمولًا براى جلوگيرى از پراكندگى و از هم پاشيدگى به كار ميرود).

2- كوهها مانع اضطراب و لرزش و حركات ناموزون زمين هستند.

3- رابطه‌اى ميان كوهها و فراهم شدن آب، و مخصوصاً آب آشاميدنى، مطرح شده است و به نظر ميرسد كه ميان اين دو رابطه نزديكى وجود دارد.

اين چند نكته كه هر كدام يكى از نكات جالب اعجاز علمى قرآن به شمار ميرود، ما را به عظمت اين كتاب آسمانى و عمق معانى آن آشناتر مى‌سازد.

اكنون براى روشن شدن اين حقيقت به توضيحات زير توجه فرمائيد:

1- كوهها اسكلت زمين محسوب مى‌شوند- كوهها در حقيقت حكم يك زره محكم فولادين را دارند كه دور تا دور زمين را احاطه كرده و با توجه‌