نوشته‌هاى گياه‌شناس فرانسوى «سياس تين- وايان» به دستش افتاده علاقه‌مند شد درباره اسرار گياهان دقت بيشترى به عمل آورد، و براى نخستين بار نوعى تقسيم‌بندى بر اساس آلت تذكير و تأنيث را طرح‌ريزى كرد وى اين نظريه را در سال 1731 منتشر كرد.» [1] شكى نيست كه قبل از لينه نيز دانشمندان اجمالًا بوجود جنس نر و ماده در عالم گياهان بطور اجمال پى برده بودند، حتى مردم معمولى نيز ميدانستند كه اگر نخل را بر ندهند و از نطفه نر روى قسمتهاى ماده گياه نپاشند ثمر نخواهد داد.

ولى هيچكس به درستى نمى‌دانست كه اين قانون يك قانون تقريباً همگانى در جهان گياهان محسوب مى‌شود و همه گياهان نر و ماده يا لا اقل اندامهاى نر و ماده دارند، و همان عمل لقاح كه در جانوران و حيوانات صورت مى‌گيرد، در گياهان نيز هست، نه تنها نخلها بلكه تمام ميوه‌ها، و گلها، مشمول همين قانونند، بايد گرده‌هاى مخصوص «نر» بر «قسمت مادگى» افشانده شود و سپس عمل لقاح صورت گيرد، و تخم نبات بسته شود، و ميوه يا بذر گلها آشكار گردند.

امروز اين مسئله از مسائل روشن گياه‌شناسى است، و همه محصّلين دبيرستان‌ها به خوبى از آن، و از بسيارى از جزئيات آن آگاهند. ولى جاى ترديد نيست كه در چهارده قرن پيش، در عصر نزول قرآن كسى به اين واقعيت پى نبرده بود، بلكه قرنها بعد نيز آن را نمى‌دانستند، و ديديم كه در اروپا چنان از اين سخن وحشت داشتند كه محافل كليسا كتابهاى مدعى اين اكتشاف علمى را كتب ضلال و گمراهى خواندند!

[1]. تاريخ علوم صفحه 354.