سوره فصّلت‌

در حديثى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود:

«مَن قَرَأَ حم السَّجدَةَ اعطِىَ بِعَدَدِ كُلّ حَرفٍ مِنها عَشرَ حَسَناتٍ‌

؛ هر كس «حم سجده» را بخواند به تعداد هر حرفى از آن دَه حسنه به او عطا مى‌شود». [1]

و در حديثى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم كه فرمود:

«مَن قَرَأَ حم السَّجدَةَ كانَت لَهُ نُوراً يَومَ القِيامَةِ مَدَّ بَصَرِهِ وَسُرُوراً وَعاشَ في هذِهِ الدُّنيا مَغبُوطاً مَحمُوداً

؛ هر كه حم سجده را تلاوت كند اين سوره روز قيامت نورى در برابر او مى‌شود تا آنجا كه چشمش كار مى‌كند و مايه سرور و خوشحالى او خواهد بود و در اين دنيا نيز مقامى شايسته پيدا مى‌كند كه مايه غبطه ديگران مى‌شود». [2]

در حديث ديگرى از بيهقى نقل شده كه «خليل بن مره» مى‌گويد: پيامبر صلى الله عليه و آله هيچ شبى به خواب نمى‌رفت، مگر اينكه سوره‌هاى «تبارك» و «حم سجده» را مى‌خواند. [3]

مسلّم است آيات بيداركننده اين سوره با آن همه مواعظ

[1]. مجمع‌البيان، ج 9، ص 2، آغاز سوره فصّلت‌

[2]. همان‌

[3]. روح‌المعانى، ج 24، ص 84