سوره سجده‌

در حديثى پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:

«وَمَن قَرَأ الم تَنزيلَ وَتَبارَكَ الَّذِى بِيَدِهِ الْمُلْكُ، فَكَأَنَّما أحيا لَيلَةَ القَدرِ

؛ هر كه سوره الم‌تنزيل و تبارك را بخواند مانند آن است كه شب قدر را احيا گرفته». [1]

و در روايتى امام صادق عليه السلام فرمود:

«مَن قَرَأَ سورَةَ السَّجدَةِ في كُلّ لَيلَةِ جُمُعَةٍ أعطاهُ اللّهُ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ وَلَم يُحاسِبهُ بِما كانَ مِنهُ وَكانَ مِن رُفَقاءِ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله وَأهلِ بَيتِهِ‌

؛ هر كه سوره سجده را در هر شب جمعه بخواند خداوند نامه اعمالش را به دست راست او مى‌دهد و گذشته‌اش را مى‌بخشايد و از دوستان محمّد صلى الله عليه و آله و اهل‌بيتش عليهم السلام خواهد بود». [2]

در اين سوره چون بحث‌هاى گسترده‌اى از مبدأ و معاد و مجازات‌هاى مجرمان در روز رستاخيز و درس‌هاى هشداردهنده‌اى مربوط به مؤمنان و كافران آمده است، بى‌شك تلاوت آن- البتّه تلاوتى كه سرچشمه انديشه و انديشه‌اى كه مبدأ

[1]. مجمع‌البيان، ج 8، ص 324

[2]. همان‌