سوره فرقان‌

در حديثى از پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم كه فرمود:

«مَن قَرَأَ سورَةَ الفُرقانِ بُعِثَ يَومَ القِيامَةِ وَهُوَ يُؤمِنُ أنَّ السّاعَةَ آتِيَةٌ لا رَيبَ فيها وَأنَّ اللّهَ يَبعَثُ مَن فِى‌القُبورِ

؛ كسى كه سوره فرقان را بخواند (و به محتواى آن بينديشد و در اعتقاد و عمل از آن الهام گيرد)، روز قيامت مبعوث مى‌شود در حالى كه در صف مؤمنان به رستاخيز است، كسانى كه يقين داشتند كه قيامت فرامى‌رسد و خداوند مردگان را به زندگى جديد بازمى‌گردانَد». [1]

در حديث ديگرى اسحاق بن عمّار از حضرت ابوالحسن موسى بن جعفر عليه السلام روايت كرده كه فرمود:

«لا تَدَع قِراءَةَ سورَةِ تَبارَكَ الَّذي نَزَّلَ الفُرقانَ عَلى‌ عَبدِهِ فَإنَّ مَن قَرَأَها في كُلّ لَيلَةٍ لَم يُعَذّبهُ اللّهُ أبَداً وَلَم يُحاسِبهُ وَكانَ مَنزِلُهُ فِى‌الفِردَوسِ الأعلى‌

؛ تلاوت سوره تبارك (فرقان) را ترك مكن، چرا كه هر كس آن را در هر شب بخواند، خداوند هرگز او را عذاب نمى‌كند و مورد حساب قرار نمى‌دهد و جايگاهش در بهشت برين است». [2]

[1]. مجمع‌البيان، ج 7، ص 159، ذيل آيه مورد بحث‌

[2]. صدوق، ثواب الاعمال، ص 109