سوره‌ها هرگز به‌معنى خواندن خالى از انديشه، تصميم و عمل نيست كه اين كتاب آسمانى كتاب تربيت، انسان‌سازى و برنامه‌هاى عملى است. و به‌راستى چنانچه كسى برنامه‌هاى عقيدتى و عملى خود را با محتواى اين سوره و حتّى چند آيه آغازين كه بيان صفات مؤمنان است تطبيق دهد، آن‌همه افتخارات بايد نصيب او شود.

لذا در برخى روايات از پيامبر صلى الله عليه و آله نقل شده كه هنگام نزول آغاز اين سوره فرمود:

«لَقَد انزِلَ الَىَّ عَشرُ آياتٍ مَن أقامَهُنَّ دَخَلَ الجَنَّةَ

؛ دَه آيه بر من نازل شده كه هر كس آنها را برپا دارد وارد بهشت خواهد شد». [1]

تعبير به «أقام» (برپا دارد) به جاى «قرأ» (بخواند)، گوياى همان حقيقتى است كه در بالا اشاره كرديم كه هدف اصلى به كار بستن محتواى اين آيات در متن زندگى است، نه فقط خواندن.

[1]. روح‌المعانى، ج 18، ص 2