سوره يُوسُف‌

در روايات اسلامى براى تلاوت اين سوره فضايل مختلفى ذكر شده است، از جمله در حديثى امام صادق عليه السلام فرمود:

«مَن قَرَأَ سورَةَ يُوسُفَ في كُلّ يَومٍ أو في كُلّ لَيلَةٍ بَعَثَهُ اللّهُ يَومَ القِيامَةِ وَجَمالُهُ مِثلُ جَمالِ يُوسُفَ وَلا يُصيبُهُ فَزَعٌ يَومَ القِيامَةِ وَكانَ مِن خِيارِ عِبادِ اللّهِ الصّالِحِينَ‌

؛ هر كس سوره يوسف را در هر روز يا هر شب بخواند، خداوند او را روز رستاخيز برمى‌انگيزد در حالى كه زيباييش همچون زيبايى يوسف است و روز قيامت هيچ‌گونه ناراحتى به او نمى‌رسد و از بندگان صالح خدا خواهد بود». [1]

باز تكرار مى‌كنيم رواياتى كه در بيان فضيلت سوره‌هاى قرآن آمده، به‌معنى خواندن سطحى بدون تفكّر و عمل نيست، بلكه تلاوتى است مقدّمه تفكّر و تفكّرى است سرآغاز عمل. و با توجّه به محتواى اين سوره روشن است كه اگر كسى برنامه زندگى خود را از آن بگيرد و در برابر طوفان‌هاى شديد شهوت، مال، جاه، مقام، خويشتن‌دارى كند، تا آنجا كه سياه‌چال زندان را توأم با پاكدامنى بر

[1]. مجمع‌البيان، ذيل آيه مورد بحث‌