سوره توبه‌

در روايات اسلامى اهمّيّت خاصّى به تلاوت اين سوره و سوره انفال داده شده است، از جمله در روايتى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم كه فرمود:

«مَن قَرَأَ بَرائَةً وَالأنفالَ في كُلّ شَهرٍ لَم يَدخُلهُ نِفاقٌ أبَداً وَكانَ مِن شيعَةِ أميرِالمُؤمِنِينَ حَقّاً

؛ كسى كه سوره‌هاى برائت و انفال را در هر ماه بخواند روح نفاق در او داخل نمى‌شود و از پيروان راستين على عليه السلام خواهد بود». [1]

اينكه در روايات بر خواندن سوره‌هاى قرآن تأكيد شده، در حقيقت اشاره به محتواى سوره و اثر سازنده آن در تربيت فرد و اجتماع است كه آن‌هم بدون فهم معنى و آمادگى براى عمل ممكن نيست.

در سوره‌هاى برائت و انفال، صفوف مؤمنان راستين و منافقان و خطوط اصلى زندگى هر يك به‌روشنى بيان شده و براى كسانى كه مرد عمل هستند نه سخن، راه را كاملًا روشن ساخته است.

بنابراين تلاوت آنها به ضميمه فهم محتوا و مجسّم كردن آن در

[1]. وسائل‌الشيعه، ج 6، ص 250