سوره معارج‌

در حديثى از پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم كه فرمود:

«مَن قَرَأَ «سأَلَ سَائِلٌ» أعطاهُ اللّهُ ثَوابَ الَّذينَ هُم لِأماناتِهِم وَعَهدِهِم راعونَ وَالَّذينَ هُم عَلى‌ صَلَواتِهِم يُحافِظونَ‌

؛ كسى كه سوره «سأل سائل» را بخواند، خداوند ثواب كسانى را به او مى‌دهد كه امانات و عهد و پيمان خود را حفظ مى‌كنند و كسانى كه مراقب نمازهاى خويش‌اند». [1]

حديث ديگرى از امام باقر عليه السلام آمده است كه فرمود:

«من أدمَنَ قِرائَةَ «سَأَلَ سَائِلٌ» لَم يَسألْهُ اللّهُ يَومَ القِيامَةِ عَن ذَنبٍ عَمِلَهُ وَأسكَنَهُ جَنَّتَهُ مَعَ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله‌

؛ كسى كه پيوسته سوره «سأل سائل» را بخواند، خداوند در قيامت او را از گناهانش بازپرسى نمى‌كند و او را در بهشتش با محمّد صلى الله عليه و آله سكونت مى‌دهد». [2]

همين مضمون از امام صادق عليه السلام نيز نقل شده است.

بديهى است آنچه انسان را مشمول اين‌همه ثواب عظيم مى‌كند، تلاوتى است كه با عقيده و ايمان و سپس با عمل همراه باشد، نه‌

[1]. مجمع‌البيان، ج 10، ص 350

[2]. همان، ص 351