با توجّه به اين حقايق گمان نمى‌كنيم اين مطلب محتاج بحث باشد كه تنها مبدئى را كه مى‌توان به عنوان‌ «بهترين قانونگذار» بلكه تنها قانونگذار صلاحيت دار معرفى كرد، «آفريدگار بشر» و مبدأ جهان هستى است.

اوست كه همه اين شرايط را دارد، انسان را آفريده و از تمام اسرار وجود او مطّلع است. آينده و گذشته برايش مساوى است، هيچ گونه منافعى برايش تصوّر نمى‌شود.

پس تنها اين مبدأ يا كسى كه مستقيماً با او ارتباط دارد و از وى الهام مى‌گيرد و براى اين كار مأموريت يافته صلاحيت چنين مقامى را دارد.

نتيجه اين كه اصول قوانين صحيح اجتماعى را فقط بايد از مكتب انبيا و از مجراى «وحى» آموخت.

4- لزوم بعثت انبياى از طريق مطالعه جهان آفرينش‌

جهان آفرينش با ما سخن مى‌گويد:

مطالعه اسرار جهان هستى اين نكته را با وضوح و صراحت به ما مى‌آموزد كه‌ سازنده اين جهان براى رساندن هر موجودى به كمال ممكن خود همه گونه وسايل لازم را در اختيار آنها گذارده و در اين راه مضايقه‌اى نكرده است.

نه تنها وسايل ضرورى بلكه از دادن وسايل غير ضرورى كه در اين راه مى‌تواند كمكهاى جزئى به او كند خوددارى ننموده تا به راحتى بتواند به سير تكاملى خود ادامه دهد مثلًا

«چشم» را مأمور عكسبردارى از مناظر مختلف كرده و همه گونه وسايل لازم را به او بخشيده است.

1- چشم در آنِ واحد بايد از مناظر مختلف دور و نزديك عكسبردارى كند لذا يك عدسى به آن داده همراه با عضلات كوچكى كه به طور خودكار با فشار آوردن روى عدسى «تحدب» و برجستگى آن را به سرعت كم و زياد