آن اين است كه غير از مسائل بديهى كمتر مسأله‌اى مى‌توان پيدا كرد كه دانشمندان در آن اختلاف نظر نداشته باشند.

اين جا است كه منصفانه بايد اعتراف كنيم‌ براى رسيدن به هدف آفرينش يعنى پرورش و تكامل وجود خود در جهات مختلف، قبل از هر چيز يك سلسله تعليمات جامع و صحيح كه خالى از اشتباه و متّكى به واقعيات زندگى است لازم است و اين جز از طريق «وحى» و تعليم پيامبران الهى كه مستقيماً به مبدأ جهان آفرينش ارتباط دارند ممكن نيست.

آرى تنها در سايه تعليمات پيامبران خداست كه مى‌توانيم از يك طرف نقصان معلومات خود را جبران كنيم، و از طرف ديگر اشتباهات خود را اصلاح نمائيم، و از سوى سوّم در معلومات صحيح خود به كمك آنها اطمينان خاطر پيدا كنيم.

2- لزوم بعثت انبيا از نظر تربيت و اخلاق‌

امروز مسلّم شده كه نيمى از شخصيت انسان را «علم و عقل» و نيم ديگر آن را «غرايز» مانند غريزه «حب ذات»، «ميل به كمال»، و اميال و علاقه‌هاى گوناگون ديگر تشكيل مى‌دهند.

لذاست كه مى‌گويند اگر در تعديل غرايز نكوشيم صداى عقل و دانش ابداً به گوش ما نمى‌رسد.

به همين جهت است كه مى‌گويند مشكل تربيت و تهذيب اخلاق تنها مسأله جهل و ندانستن نيست بلكه مشكل اساسى همان تعديل غرايز و رام كردن اميال سركش است. يعنى علاوه بر راهنمايى عقل و درك صحيح عوامل سعادت و فضيلت، غرايز و اميال را بايد آن چنان پرورش داد كه با نداى عقل و وجدان هماهنگ شوند، و از اين منابع بزرگ كه نامش غرايز و اميال است در راه هدفهاى عالى به صورت صحيحى بهره بردارى گردد.

در حقيقت عقل به منزله‌ «قوّه قانونگذارى» و «غرايز و اميال» قوّه مجريه‌ است ولى قوّه مجريه سركش و قلدرى است كه براى كار كشيدن از او نياز به تعديل شدن دارد.