جهت و داراى تمام كمالات».

در مقابل صفات سلبى نيز در اين جمله خلاصه مى‌گردد:

«ذات خدا از هيچ نظر نقصان ندارد».

ولى از نظر ديگر چون كمالات و نقائص درجات دارند، يعنى بى‌نهايت كمال و بى‌نهايت نقص را مى‌توان تصور نمود، لذا مى‌توان گفت خداوند بى‌نهايت صفات ثبوتى، و بى‌نهايت صفات سلبى دارد، زيرا هر كمالى تصوّر شود او دارد، و هر نقصى تصوّر شود خداوند از آن پيراسته است.

پس صفات ثبوتى و سلبى خداوند نامحدود است.

معروفترين صفات خداوند

مشهورترين صفات ثبوتى خداوند همان است كه در شعر معروف زير جمع آورى شده است.

و معروفترين صفات سلبى نيز در شعر زير جمع است.

از ميان اين صفات به شرح چند قسمت كه نيازمند به توضيح بيشترى است مى‌پردازيم و آن عبارت است از:

1- يكتايى خداوند.

2- خداوند مرئى نيست.

3- محل و مكان ندارد.

4- تواناست.

5- داناست.

6- عادل است.

و اكنون اين سؤال مطرح مى‌شود كه چرا دانشمندان «عقايد و

[1]. منظور از نبودن «معانى» براى ذات خدا آن است كه معانى صفات او زايد بر ذات او نيست بلكه صفاتش عين ذاتش است.