پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله در جاهليّت مورد قبول همه و لقب‌ «امين» را براى وى به رسميّت شناخته بودند، و پس از بعثت با آن همه دشمنى و كينه باز بسيارى ازمردم امانتهاى خود را به دست او مى‌سپردند كه به هنگام هجرت (13 سال پس از بعثت) على عليه السلام را مأمور رساندن امانتهاى مردم كرد.

حسن خلق، حوصله عيجب، گذشت و جوانمردى او را، از خلال حوادث فتح مكّه، جنگ احد و سائر غزوات و رفتار او با اسيران جنگى و حمايت او از بردگان مى‌توان دريافت. آيين او آيين توده‌ها و رنجديدگان بود و لذا بسيارى از ثروتمندان از او فاصله مى‌گرفتند.

عفو ابوسفيان دشمن شماره يك اسلام و آتش افروز جنگهاى ضد اسلامى، و عفو عمومى نسبت به مردم مكّه كه مرتكب هزاران جنايت شده بودند خود نشانه روشنى از صفات پاك اوست.

2- محيط دعوت او

انسان عادى هر قدر از نظر نيروى فكرى قوى باشد بالاخره رنگ محيط خواهد گرفت مخصوصاً انسانى كه درس نخوانده است.

با اين وصف خيلى عجيب است كسى چهل سال در ميان مردمى زندگى كند كه بت عزيزترين و مقدّسترين موجودات در نظر آنها محسوب مى‌گردد، ولى بت‌شكن از آب درآيد.

كسى كه پرورش يافته محيط جهل و فساد باشد ولى بنيانگزار علم و تمدّن درخشانى گردد.

درست است كه از ميان دانشگاهها فيلسوفان بزرگ بر مى‌خيزند ولى چه كسى شنيده كه از ميان اقوام وحشى و يا نيمه وحشى چنين كسانى برخيزند؟

راستى چگونه مى‌توان باور كرد محيطى كه هرگز نسيم علم و دانش به آن نوزيده اين چنين محيط دعوت پيامبر مركز پخش امواج نيروند علم و فرهنگ گردد؟