دانشجويى كه مدّتى براى تحصيل در شهرى مى‌ماند.

مسأله 329- اگر انسان بدون قصد ماندن مستمر و بدون قصد رفتن در جايى آن قدر بماند كه مردم او را اهل آنجا بدانند، آنجا حكم وطن او را دارد.

مسأله 330- اگر به جايى برود كه قبلًا وطن او بوده، ولى هم‌اكنون از آنجا اعراض كرده است؛ يعنى بنا گذاشته كه ديگر براى سكونت مستمر به آنجا برنگردد، نبايد نماز را تمام بخواند، اگرچه در آنجا خانه دارد يا گه‌گاه ديدن مى‌كند.

مسأله 331- مسافرى كه به وطنش بر مى‌گردد، وقتى به جايى برسد كه اهل وطن او را ببينند و صداى اذان را بشنود بايد نماز را تمام بخواند.

قصد ده روز

مسأله 332- مسافرى كه قصد كرده ده روز در محلى بماند، اگر بيشتر از ده روز در آنجا بماند، تا وقتى مسافرت نكرده است بايد نمازش را تمام بخواند و لازم نيست دوباره قصد ماندن ده روز كند.

مسأله 333- اگر مسافر از قصد ده روز برگردد:

الف) قبل از خواندن نماز چهار ركعتى از قصد خود برگردد؛ بايد نماز را شكسته بخواند.

ب) بعد از خواندن يك نماز چهار ركعتى از قصد خود برگردد؛ تا وقتى كه در آنجا هست بايد نماز را تمام بخواند.