سجود

مسأله 245- نمازگزار بايد در هر ركعت از نمازهاى واجب و مستحب، بعد از ركوع دو سجده بجا آورد.

مسأله 246- سجده آن است كه اعضاى هفتگانه، يعنى پيشانى و كف دو دست و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاها (شَست)، را بر زمين بگذارد و در حال سجده واجب است ذكر بگويد.

مسأله 247- در سجده سه مرتبه‌

«سُبْحانَ اللَّهِ»

يا يك مرتبه

«سُبْحانَ رَبِّىَ الْأَعْلى‌ وَ بِحَمْدِهِ‌

؛ خداى خود را، كه از همه بالاتر است، منزّه مى‌دانم و مى‌ستايم» بگويد.

مسأله 248- در حال ذكر سجده، بايد بدن آرام باشد.

مسأله 249- اگر كسى پيش از آن كه پيشانى او به زمين برسد و آرام گيرد، عمداً ذكر سجده را بگويد، نمازش باطل است و چنانچه از روى فراموشى باشد، بايد دوباره، ذكر بگويد.

مسأله 250- نمازگزار بايد بعد از تمام شدن ذكر سجده اوّل بنشيند تا بدن آرام گيرد و دوباره به سجده رود.

مسأله 251- اگر نمازگزار پيش از تمام شدن ذكر، عمداً سر از سجده بردارد، نمازش باطل است.

مسأله 252- اگر موقعى كه ذكر سجده را مى‌گويد، يكى از هفت عضو را عمداً از زمين بردارد، نماز او باطل مى‌شود، ولى موقعى كه مشغول گفتن ذكر نيست، اگر غير از پيشانى، جاهاى ديگر را از زمين بردارد و دوباره بگذارد، اشكال ندارد.