مسأله 100- كسى كه مى‌داند اگر وضو بگيرد مريض مى‌شود و يا مى‌ترسد كه مريض شود، بايد تيمّم كند و اگر وضو بگيرد باطل است. ولى اگر نداند كه آب براى او ضرر دارد و وضو بگيرد و بعد بفهمد كه ضرر داشته، وضويش صحيح است.

مسأله 101- وضو، بايد به قصد قربت انجام شود، يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم وضو بگيرد و لازم نيست نيّت را به زبان آورد، يا از قلب خود بگذراند، بلكه همين مقدار كه مى‌داند وضو مى‌گيرد كافى است، بطورى كه اگر از او بپرسند، چه مى‌كنى؟ بگويد وضو مى‌گيرم.

مسأله 102- اگر وقت نماز به قدرى تنگ است كه اگر بخواهد وضو بگيرد، تمام نماز يا قسمتى از آن، بعد از وقت خوانده مى‌شود، بايد تيمّم كند، لكن اگر براى وضو و تيمّم يك اندازه وقت لازم است، بايد وضو بگيرد.

احكام وضوى جبيره‌اى‌

چيزى كه با آن زخم يا عضو شكسته را مى‌بندند و دوايى كه روى آن مى‌گذارند «جبيره» ناميده مى‌شود.

مسأله 103- هرگاه در يكى از جاهاى وضو زخم يا دُمَل يا شكستگى باشد، چنانچه روى آن باز است و خون ندارد و آب هم براى آن ضرر ندارد بايد مطابق معمول، وضو بگيرد.

مسأله 104- هرگاه زخم يا دُمَل يا شكستگى در صورت و دستهاست و روى آن باز مى‌باشد؛ امّا آب ريختن روى آن ضرر دارد، كافى است اطراف‌