دارد و نه ثوابى؛ مانند راه رفتن و نشستن.

مسأله 13- در زمان غيبت امام زمان (عج) دستور و تكاليف الهى را از مرجع تقليد ياد گرفته و به آن عمل مى‌كنيم. به اين دستور و نظر و رأى قطعى مرجع تقليد در احكام شرعى «فتوا» مى‌گويند و مقلّد بايد در آن حكم به فتواى مرجع تقليد خود عمل كند.

تفاوت احتياط مستحب و احتياط واجب‌

مسأله 14- «احتياط مستحب» هميشه همراه با فتواست؛ يعنى مجتهد در آن مسأله، علاوه بر اظهار نظر، راه احتياط را هم نشان داده است و مقلّد مى‌تواند در آن مسأله، به فتوا و يا به احتياط عمل كند و نمى‌تواند به مجتهد ديگرى رجوع كند؛ مانند اين مسأله:

«ظرف نجس را اگر يك مرتبه در آب كُر بشويند پاك مى‌شود، هرچند احتياط آن است كه سه مرتبه بشويند».

«احتياط واجب» همراه با فتوا نمى‌باشد و مقلّد بايد به همان احتياط عمل كند و مى‌تواند به فتواى مجتهد ديگر مراجعه كند، مانند اين مسأله:

«احتياط آن است كه بر برگ درخت انگور، اگر تازه باشد، سجده نكنند».