استقامت و پايدارى و پيشرفت در زندگى است. پس بايد در راه شناخت او كوشا باشيم، زيرا در هر لحظه از زندگى به او نيازمنديم و حامى و پشتيبان ماست.

2. عدل: اعتقاد به اينكه خداوند نه حق كسى را از بين مى‌برد و نه حق كسى را به ديگرى مى‌دهد نه ظلم مى‌كند و نه در ميان افراد تبعيض قائل مى‌شود و او به تمام معنا عادل است، چرا كه نياز به هيچ چيز و هيچ كس ندارد.

اعتقاد به عدل و عدالت خداوند باعث دورى ما از ظلم و ستم و تبعيض و گسترش عدل و داد در جامعه انسانى مى‌شود.

3. نبوت: اعتقاد به اينكه خداوند براى هدايت و ارشاد انسانها راهنمايان و پيامبرانى را برانگيخته و به برخى از آنها كتاب آسمانى داده تا راه مستقيم سعادت را به افراد بشرى بياموزند و آنان را از بدى‌ها و زشتى‌ها بازداشته، در راه پرفراز و نشيب زندگى به آنها كمك كنند.

4. امامت: اعتقاد به جانشينى امامان معصوم عليهم السلام بعد از پيامبر صلى الله عليه و آله براى رهبرى جامعه اسلامى و پاسدارى از عقايد و احكام در هر عصر و زمان به نمايندگى از طرف پيامبر صلى الله عليه و آله است.

امامان دوازده نفرند اوّل آنان على بن ابى‌طالب عليه السلام و آخرشان حضرت مهدى (عجّل اللَّه تعالى فرجه) است. او زنده است و از نظرها غائب است و روزى فرا مى‌رسد كه ظاهر شده و جهان را پر از عدل و داد مى‌كند و حكومت واحدى در سراسر جهان بر پايه عدالت و صلح و امنيت تشكيل مى‌دهد.