و يكنواخت باشد، بلكه در پاره اى از آنها بسيار دقيق و پيچيده و در بعضى بسيار ساده و مختصر است، حالا فكر كنيد يك موجود ذره بينى كه سر تا پاى آن يكهزارم ميليمتر، يعنى يك ميكرون، بيشتر نيست چقدر بايد ساختمان آن ظريف و دقيق و حساب شده باشد تا بتواند جهات مزبور را بصورت بسيار ساده اى دارا باشد؟

شكى نيست يك حيوان ذره بينى دهان و دندان و معده را با آن تشكيلاتى كه در حيوانات بزرگ وجود دارد ندارد، ولى براى اينكه بتواند از مواد غذائى اطراف خود استفاده كند ناچار است با پوست خود، كار آنها را انجام دهد و بسيار ميشود كه ماده مخصوصى از خود بخارج ترشح ميكند تا مواد اطراف را قابل جذب كند، يعنى در واقع اول مواد غذائى را هضم كرده و سپس ميخورد، بعكس حيوانات بزرگ!.

جانداران ذره بينى تشكيلات سلسله اعصاب را ندارند ولى در مقابل جريانات محيط خود حساس هستند و نيز بسيارى از آنها با وسائل مخصوصى شبيه به پارو در آب شنا ميكنند.

بديهى است در اين جانداران فوق العاده كوچك شرائط