مخالفت آنها اين وظيفه را شايد براى ما ايجاب كند كه در مقدمات تشخيص خود تجديد نظر كرده و با دقت و مطالعه بيشترى مجدداً مطلب را دنبال كنيم، ولى اگر باز با توجه بهمه اين جهات نقطه ضعفى در مقدمات استدلال خود نيافتيم- بلكه راسختر شديم- بايد بدنبال همان تشخيص خود قدم برداريم، مخصوصاً اگر ملاحظه كنيم كه در اين راه تنها نيستيم و اكثريت دانشمندان و فلاسفه با ما همراهند.

در اين صورت اطمنيان پيدا ميكنيم كه مخالفين ما بعللى در اشتباه افتاده اند و بايد براى كشف علل اشتباه آنها دست بمطالعه وسيعترى بزنيم، البته قبل از چنين مطالعه اى اجمالًا اشتباه آنها را ميدانيم فقط درك جزئيات و تفصيل آن منوط بمطالعه است ... اين روش تمام كسانى است كه از خود استقلال عقلى و فكرى دارند.

در بحث ما (يعنى خداشناسى از راه طبيعت شناسى) مطلب عيناً همين است، قدرت استدلال در اين بحث، باندازه اى است كه جاى هيچگونه شك و ترديدى باقى نميگذارد، تجديد نظر و تكرار مطالعه هر بار ما را راسختر