كه چگونه كارخانه‌هائى كه پر درآمدند يك مرتبه تبديل به زيان آور مى‌شوند، بى آنكه چيزى بر پرسنل آنها افزوده يا از آن كاهش داده شده باشد؟!

اشتباه نشود نمى‌گوئيم بايد دست بخش خصوصى را آن چنان آزاد گذاشت كه به استثمار و دو قطبى شدن جامعه كمك كند، بلكه مى‌گوئيم در عين نظارت دقيق دولت بر اين بخش، بايد رابطه كار بيشتر، مديريت بهتر، و ابتكار فزونتر، را با درآمد زيادتر، هميشه در نظر داشت، و به مقتصاى «ان ليس للانسان الا ما سعى و ان سعيه سوف يرى» نتيجه سعى بيشتر او را (به طرز عادلانه‌اى) در اختيار او گذارد.

3- چرا همه مى‌گويند دولت تاجر خوبى نيست و تجربيات نيز اين واقعيت را تأييد مى‌كند؟!

بخاطر اين كه در تجارت دولتى رابطه كار و درآمد بريده مى‌شود، در نتيجه فعاليتها كاهش مى‌يابد، كمكارى و بيكارى مرئى و نامرئى جاى آنرا مى‌گيرد.

البته هيچ مانعى ندارد كه صنايع بزرگ و مادر بخاطر مصالح سياسى و اجتماعى و اقتصادى زير نظر دولت قرار گيرد ولى هرگز اين كار را با همه فعاليتهاى توليدى و تجارى نمى‌توان انجام داد كه خطرناك است.