تضاد و ويرانگرى كاپيتاليسم در تمام زمينه‌ها!

سرمايه دارى غربى زير عنوان «اقتصاد آزاد» آخرين رمق اكثريت مردم زحمت جهان را مى‌گيرد.

ديديم چگونه‌ «آزادى نامحدود» و بدون قيد و شرط و همچنين‌ «فردگرائى افراطى» دو پايه اصلى كاخ افسانه‌اى‌ «كاپيتاليسم» را تشكيل مى‌دهد و همين كافى است كه اين جوامع را از درون بپوساند و سرانجام متلاشى كند.

كاپيتاليسم (سرمايه دارى) هيچ راهى جز مسير استثمار و بردگى اقتصادى گروهى ندارد.

و اين كه گمان كنيم كه به گفته‌ آدام اسميت‌ يك دست نامرئى در سرمايه دارى وجود دارد كه منافع فردا را بسوى منافع جمع مى‌كشاند، حتى بهتر و سريعتر، از شگفت انگيزترين اغراقهاست، و درست به اين مى‌ماند كه گفته شود هنگامى كه ما با هواپيماى مافوق صوت بسوى غرب حركت كنيم دست نامرئى مخصوصى ما را بطرف شرق مى‌برد حتى بهتر از موقعى كه بخواهيم بسوى شرق برويم!!

اين سخن يا يك فريب است و دام و يا يك اشتباه بزرگ، چرا كه محصول فردگرائى چيزى جز تأمين منافع فرد و استثمار ديگران نمى‌تواند باشد.

درست است كه از انگيزه‌هاى فردى بصورت اهرمى براى اهداف جمعى مى‌توان استفاده كرد، امّا اين تنها در صورتى است كه بشكل لجام گسيتخته و ويرانگر نباشد، بلكه كاملًا تحت كنترل و زير پوشش نظارت جامعه قرار گيرد.

بهمين دليل امروز ما بوضوح مى‌بينيم كه كاپيتاليسم راه خود را از منافع عمومى انسانها جدا كرده و چهار ابه بسوى منافع گروه كوچكى، به زيان توده‌هاى عظيم مردم جهان، پيش مى‌رود آنچنان كه فاصله‌ها را روز بروز بيشتر مى‌كند.

اين واقعيت را در چند چهره زير مى‌توان مشاهده كرد:

1- گروه بندى‌هاى زيانبار