فاولئك اصحاب النار هم فيها خالدون.

آيا اين دليل بر آن نيست كه ربا خوارى تدريجاً ايمان انسان را چون موريانه مى‌خورد و سرانجام شخص رباخوار بى ايمان از دنيا مى‌رود؟!

در متون احاديث اسلامى نيز در مورد رباخوارى بحثهاى فراوانى ديده مى‌شود كه چند نمونه آن را از نظر مى‌گذرانيم.

1- در حديثى مى‌خوانيم‌ فى الفاظ رسول اللَّه الموجزة التى لم يسبق اليها، شر المكاسب كسب الربا) «از سخنان كوتاه و پر معنى رسول خدا صلى الله عليه و آله كه پيش از او كسى اين چنين نفرموده، اين است كه «بدترين درآمدها درآمد ربا است» [1].

يعنى از نظر پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله رباخوارى از همه شغلها و درآمدهاى نامشروع كثيف‌تر و ننگين‌تر و آلوده‌تر است و اگر وسعت كلمه همه را در نظر بگيريم خواهيم ديد اين گونه درآمد تا چه حد كثيف و منفور است.

2- امام صادق عليه السلام در حديثى مى‌فرمايد: اذا اراد اللَّه بقوم هلاكاً ظهر فيهم الربا.

هنگامى كه خداوند بخواهد جمعيتى را نابود كند در آنها ربا آشكار مى‌شود. [2]

مفهوم اين سخن آن است كه قدرت تخريبى ربا تا آن حد زياد است كه مى‌تواند جامعه‌اى را به نابودى بكشاند.

در روايت ديگرى مى‌خوانيم كسى كه كمترين مقدار از اموال ربا نزد او باشد هميشه به لعنت خدا و فرشتگانش گرفتار خواهد بود (لم يزل فى لعنة اللَّه و الملائكة ما كان منه عنده قيراط).

كوتاه سخن اين كه موضع‌گيرى اسلام در برابر مسأله ربا آن چنان صريح و قاطع و آشكار است كه جاى هيچ گونه ترديد و شك و شبهه براى هيچ كس باقى نمى‌گذارد كه يك جامعه اسلامى مادام كه از رباخوارى به شكل فردى و جمعى پاكسازى نشده جامعه اسلامى به معنى واقعى نخواهد بود.

[1]. وسائل، 12، ص 426.

[2]. وسائل، ج 12، ص 427.