چرا خدا ديده نمى ‌شود؟

دلايل عقلى‌

هر جسمى از لحاظ زمان، مكان، كيفيت، خواص و آثار محدود است. هر جسمى ابعاد معين و محدودى دارد. اگر نظريه‌هاى اخير را درباره زمان بپذيريم كه آن هم بُعدى از ابعاد اجسام است، پس جسم از جهت اين بُعد نيز محدود است. دو جسم نمى ‌توانند در يك زمان، مكان واحدى را اشغال كنند و از اين جهت محدودند. خلاصه جسم بودن همواره با يك سلسله محدوديتها همراه است.

در بحثهاى قبلى به صورت مفصل بحث كرديم كه ذات مقدس خداوند از هر نظر بى‌پايان و نامحدود است. در موجودى كه بى‌نهايت است هرگونه محدوديتى نفى شده است. آن را نمى ‌توان در ابعاد جسم و زندان‌ «زمان و مكان» محصور كرد.

از سوى ديگر مسئله تغيير و تحول است. مى ‌دانيم تمام موجودات مادى در يك تحول و تغيير دايمى قرار دارند. هيچ جسمى را نمى ‌توان يافت كه در دو لحظه و «آن» زمانى از تمام جهات يكسان باشد، اين تغيير در دو جهت خواهد بود. يا به سوى كمال است. يا دچار انحطاط و نقصان شده است. در صورت اول معلوم مى ‌شود آن‌