در راه و دليل دوم موضوع را از جهت حضور فرا گير خداوند در هر جايى و دو هر زمانى پى‌گيرى كرديم. به صورت يك عبارت مشخص و خلاصه مى ‌توان گفت: «حضور او در هر زمان و مكان، دليل بر علم او به همه چيز است.»

قرآن مجيد و علم خداوند

در كتاب آسمانى ما، قرآن مجيد، به اين‌ «دو دليل عقلى» 64 اشاره شده است. بيان قرآن مجيد به صورت بسيار روشن و در عبارات كوتاه و جامع و مستدل گفته شده است. در اين بيانات علم بى‌پايان خداوند به همه چيز به صورتى واضح و همه فهم آمده است.

قرآن مجيد در اين باره مانند ساير بحثها، شاهكار عجيب خود را از نظر سهولت بيان همراه با جامعيت و عمق معنا نشان داده است. به عنوان نمونه دو آيه ذيل را كه هر كدام اشاره به يكى از دو دليل مذكور دارد براى خوانندگان گرامى بيان مى ‌كنيم:

1- «الا يعلم من خلق و هو اللطيف الخبير؛ آيا آن كه آفريننده جهان است از اسرار مخلوقات خود با خبر نيست؟ با اين كه از تمام دقايق آن آگاه است؟ [1] اين آيه به دليل اول اشاره دارد.

2- «و لقد خلقنا الانسان و نعلم ماتوسوس به نفسه و نحن اقرب اليه من حبل الوريد؛ ما انسان را آفريديم و اسرار و وسوسه‌هاى درون دل او را مى ‌دانيم‌ (چرا ندانيم با اين كه) ما نسبت به او از خود او نزديكتريم! [2]

______________________________

(1). سوره ملك. آيه 14.

(2). سوره ق. آيه 16.