خلاصه اين كه تصور ما از «بى‌نهايت» يك تصور بسيار كمرنگ است، آن هم مانند شبح به تصور مى ‌آيد. تصورى گنگ كه از دو مفهوم‌ «عدم» و «نهايت» تشكيل شده است. پرداختن به اين موضوع نياز به يك بحث عميق فلسفى دارد كه جاى آن در اينجا نيست. تنها چيزى كه مى ‌توان گفت عدم وضوح و روشنى تصور «بى‌نهايت» در ذهن ماست.

1- اعداد زنده و جاندار!

قرآن مجيد براى آن كه مفهوم‌ «بى‌نهايت» براى ذهنمان روشن شود و معنى علم بى‌پايان خداوند به انديشه ما نزديك شود، شاهكار جالبى به خرج داده است. قرآن مجيد در اين مورد از عدد زنده و جاندار استفاده مى ‌كند. مگر اعداد هم زنده و مرده دارد؟ بله. اعدادى كه در رياضيات استفاده نمى ‌شوند از تكثير «صفر» در سمت راست اعداد صحيح به دست مى ‌آيند. اين اعداد به خاطر خصلت صفر يعنى تهى بودن، اعدادى‌ «مرده» هستند كه هرگز نشانگر واقعيتى نيستند.

عدد زنده آن است كه فكر ما را همراه خود تا آنجا كه پيش مى ‌رود، ببرد. عدد زنده واقعيت خود را نشان مى ‌دهد و روح و عظمت و زبان دارد. قرآن نمى ‌گويد علم خداوند به اندازه عددى است كه صد كيلومتر در سمت راست آن است. قرآن مى ‌گويد:

«و لوان ما فى الارض من شجرة اقلام و البحر يمده من بعده سبعة ابحر ما نفدت كلمات الله؛ اگر تمام درختان روى زمين قلم شوند و هفت دريا (براى نوشتن كلمات خدا) و مركب گردد هرگز